منگنز
منگنز یک عنصر طبیعی و یک ماده مغذی معدنی ضروری است. این ماده برای حفظ سلامتی مهم است، اگرچه این ماده معدنی به صورت مصنوعی و مقادیر بالا می‌تواند سمی باشد. کمبود منگنز در بدن نادر است اما می‌تواند به خصوص در شرایط خاص اتفاق بیفتد. این ماده را میتوان در بسیاری از محصولات غذایی خوراکی پیدا کرد. علاوه بر فوایدی که این ماده برای بدن دارد، می‌تواند در کنار بعضی از ویتامین‌ها و مواد معدنی به پیشگیری و بهبود در روند درمان بعضی از بیماری‌ها کمک کند.
معرفی منگنز
منگنز یک ماده معدنی است که در غذاهای مختلف از جمله آجیل، حبوبات، دانه‌ها، چای، غلات کامل و سبزیجات سبز برگ یافت می‌شود. این ماده یک ماده مغذی ضروری در نظر گرفته می‌شود، زیرا بدن برای عملکرد صحیح به آن نیاز دارد. بعضی از افراد از این ماده معدنی به عنوان دارو استفاده می‌کنند.
این ماده معدنی در روده کوچک از طریق یک سیستم حمل و نقل فعال و احتمالاً از طریق انتشار در زمانی که مصرف زیاد است جذب می‌شود. پس از جذب، مقداری منگنز آزاد می‌ماند اما بیشتر آن به ترانسفرین، آلبومین و آلفا2 ماکروگلوبولین پلاسما متصل می‌شود. در نتیجه این ماده معدنی توسط کبد و سایر بافت‌ها جذب می‌شود.
بدن انسان حاوی حدود 10 تا 20 میلی گرم منگنز است که 25 تا 40 درصد آن در استخوان است. کبد، پانکراس، کلیه و مغز نیز حاوی این ماده معدنی هستند. بیش از 90 درصد این ماده معدنی جذب شده از طریق صفرا به صورت مدفوع دفع می‌شود و مقدار کمی دوباره جذب می‌شود. مقدار بسیار کمی از آن نیز طریق ادرار دفع می‌شود.
منگنز در چه مواد غذایی وجود دارد؟
ساختار مصنوعی و شکل طبیعی
منگنز مصنوعی یک عنصر شیمیایی با نماد MN و عدد اتمی 25 است که اغلب در مواد معدنی در ترکیب با آهن یافت می‌شود.
منگنز طبیعی یک عنصر ضروری در رژیم غذایی انسان است که در متابولیسم درشت مغذی‌ها، تشکیل استخوان و سیستم‌های دفاعی رادیکال‌های آزاد مهم است. این ماده یک جزء حیاتی در ده ها پروتئین و آنزیم است.
دوزهای بالای منیزیم از مکمل‌ها یا داروها می‌تواند باعث تهوع، گرفتگی شکم و اسهال شود. علاوه بر این، منیزیم موجود در مکمل‌ها می‌تواند با برخی از انواع آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر داروها تداخل داشته باشد. تحقیقات نشان داده است که غذاها یا مکمل‌های غنی از آهن باعث کاهش جذب منگنز می‌شوند. فسفر و کلسیم نیز ممکن است میزان ذخیره این ماده معدنی را کاهش دهند.
نقش منگنز در بدن ما چیست؟
منگنز یک ماده مغذی ضروری است که در بسیاری از فرآیندهای شیمیایی در بدن از جمله پردازش کلسترول، کربوهیدرات‌ها و پروتئین نقش دارد. همچنین ممکن است در تشکیل استخوان دخیل باشد. همچنین وجود این ماده برای عملکردهای زیر در بدن اهمیت دارد:
متابولیسم
بدن شما حاوی پروتئین‌های متعددی به نام آنزیم است. آنزیم‌ها به تسریع واکنش‌های شیمیایی کمک می‌کنند. منگنز جزء ضروری چندین آنزیم مهم در بدن است که برای پردازش کربوهیدرات‌ها، اسیدهای آمینه و کلسترول کار می‌کنند.
خواص آنتی اکسیدانی
یک آنتی اکسیدان از آسیب رادیکال‌های آزاد مضر به سلول‌ها جلوگیری می‌کند. آنزیم حاوی این ماده در سلول‌ها سم‌زدای اصلی رادیکال‌های آزاد است.
سلامت و رشد استخوان
منگنز برای آنزیم‌هایی که به تشکیل استخوان و غضروف کمک می‌کنند ضروری است.
التیام زخم
منگنز در آنزیمی وجود دارد که اسید آمینه‌ای به نام پرولین را فراهم می‌کند. پرولین برای تولید کلاژن در سلول‌های پوست شما ضروری است. کلاژن سازی برای بهبود زخم ضروری است.
فواید منگنز برای بدن
وجود این ماده معدنی می‌تواند در پیشگیری یا بهبود این بیماری‌ها مؤثر باشد:
- تب یونجه. به نظر می‌رسد استفاده از منگنز، دوره‌های تب یونجه حاد را کاهش می‌دهد.
- بیماری ریوی (بیماری انسدادی مزمن ریه یا COPD). تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که این ماده معدنی ، سلنیوم و روی ممکن است به افراد مبتلا به COPD تشدید شده کمک کند تا زودتر بدون کمک دستگاه تنفس کنند.
- نوزادان متولد شده با وزن کمتر از 2500 گرم. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که زنانی که سطح منگنز آن‌ها خیلی بالا یا خیلی پایین است، ممکن است شانس بیشتری برای زایمان نوزادان پسر با وزن کم داشته باشند.
- چاقی. تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف یک محصول خاص حاوی منگنز مانند عصاره ریشه مارچوبه، کولین بیتارتارات، اینوزیتول، مس گلوکونات و یدید پتاسیم از طریق دهان به مدت 8 هفته می‌تواند وزن افراد دارای اضافه وزن را کمی کاهش دهد.
- آرتروز. مصرف یک محصول خاص حاوی این ماده معدنی ، گلوکوزامین هیدروکلراید و کندرویتین سولفات از طریق دهان به مدت 4 ماه باعث بهبود درد و توانایی انجام فعالیت‌های عادی در افراد مبتلا به آرتروز زانو و کمر می‌شود.
- استخوان‌های ضعیف و شکننده (پوکی استخوان). مصرف خوراکی منگنز در ترکیب با کلسیم، روی و مس باعث کاهش تحلیل استخوان ستون فقرات در زنان مسن می‌شود.
- سندرم پیش از قاعدگی (PMS). تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف این ماده معدنی همراه با کلسیم به بهبود علائم PMS از جمله درد، گریه، احساس تنهایی، اضطراب، بی قراری، تحریک پذیری، نوسانات خلقی، افسردگی و تنش کمک می‌کند.
- التیام زخم. تحقیقات نشان می‌دهد که استفاده از یک پانسمان حاوی منگنز، کلسیم و روی برای زخم‌های مزمن پوست به مدت 12 هفته ممکن است زخم را بهبود بخشد.
علائم کمبود منگنز در بدن چیست؟
از آن جا که این ماده معدنی در بسیاری از غذاها در رژیم غذایی روزانه یافت می‌شود، گزارش کمبود آن بسیار نادر است. با این حال فردی که کمبود منگنز دارد ممکن است علائم زیر را تجربه کند:
- رشد ضعیف استخوان یا نقایص اسکلتی
- رشد آهسته یا مختل
- باروری پایین
- اختلال تحمل گلوکز، حالتی بین نگهداری طبیعی گلوکز و دیابت
- متابولیسم غیر طبیعی کربوهیدرات و چربی
عوارض مصرف بیش از حد منگنز چیست؟
مقدار اضافی این ماده معدنی در بدن می‌تواند عوارض جانبی جدی، از جمله سلامت ضعیف استخوان و علائمی شبیه به بیماری پارکینسون، مانند لرزش ایجاد کند.
بیماری‌های ریوی
منگنز علی‌رغم این که برای بسیاری از عملکردهای مهم بدن ضروری است، می‌تواند در مقادیر زیاد سمی باشد. این ماده معدنی استنشاقی می‌تواند باعث التهاب ریه‌ها شود. علائم آن ممکن است شامل سرفه و برونشیت باشد. بعضی از افراد همچنین اثر سمی این ماده معدنی را زمانی که سطح آب آشامیدنی بیش از حد بالا است تجربه کرده‌اند.
بیماری عصبی
منگنز همچنین می‌تواند در مقادیر زیاد اثر عصبی داشته باشد. علائم شامل اختلالات روانی و کاهش عملکرد حرکتی است.
بیماری کبدی
افراد مبتلا به بیماری کبدی طولانی مدت در خلاص شدن از شر منگنز مشکل دارند. این ماده معدنی می‌تواند در این افراد تجمع کرده و باعث تکان خوردن، مشکلات روانی مانند روان پریشی و سایر عوارض جانبی شود. اگر بیماری کبدی دارید، مراقب باشید که منگنز زیادی دریافت نکنید.
کم خونی
به نظر می‌رسد افراد مبتلا به کم خونی فقر آهن نسبت به سایر افراد این ماده معدنی را بیشتر جذب می‌کنند. اگر به این حالت مبتلا هستید، مراقب باشید که منگنز زیادی دریافت نکنید.
میزان مصرف مورد نیاز روزانه این مینرال برای سنین و جنسیت‌های مختلف چقدر است؟
از 1 تا 3 سالگی | 80 میکروگرم در روز |
از 4 تا 8 سالگی | 130 میکروگرم در روز |
از 9 تا 13 سالگی | 240 میکروگرم در روز |
خانم‌های 14 تا 18 سال | 360 میکروگرم در روز |
خانم‌های 19 تا 30 سال | 310 میکروگرم در روز |
خانم‌های 30 سال به بالا | 320 میکروگرم در روز |
مردان 14 تا 18 سال | 410 میکروگرم در روز |
مردان 19 تا 30 سال | 400 میکروگرم در روز |
مردان 30 سال به بالا | 420 میکروگرم در روز |
بارداری و شیردهی: منگنز در زنان بالغ باردار یا شیرده در سن 19 سال یا بیشتر در صورت مصرف خوراکی در دوزهای کمتر از 11 میلی‌گرم در روز، احتمالاً بی خطر است. با این حال، زنان باردار و شیرده زیر 19 سال باید کمتر از 9 میلی‌گرم در روز دریافت کنند.
مصرف منگنز با چه ویتامین یا ماده معدنی اثرگذاری بیشتری دارد و توصیه می‌شود؟
این ماده معدنی برای سلامت استخوان از جمله رشد و نگهداری استخوان ضروری است. هنگامی که منگنز با مواد مغذی کلسیم، روی و مس ترکیب می‌شود، از تراکم مواد معدنی استخوان پشتیبانی می‌کند. این امر به ویژه در افراد مسن اهمیت دارد.
تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف منگنز با کلسیم، روی و مس ممکن است به کاهش تحلیل استخوان ستون فقرات در زنان مسن کمک کند. علاوه بر این، یک مطالعه یک ساله در زنان با استخوان‌های ضعیف نشان داد که مصرف مکمل‌هایی با این مواد مغذی و همچنین ویتامین D، منیزیم و بور ممکن است توده استخوانی را بهبود بخشد.
با این حال، مطالعات دیگر نشان می‌دهد که مکمل‌های حاوی کلسیم و ویتامین D اثرات مشابهی دارند. بنابراین، نقش این ماده معدنی در سلامت استخوان هنوز در حال تحقیق است.
همچنین به نظر می‌رسد مصرف یک محصول خاص حاوی منگنز، کلسیم، ویتامین D، منیزیم، روی، مس و بور به مدت یک سال باعث بهبود توده استخوانی در زنان با استخوان‌های ضعیف می‌شود. با این حال، بسیاری از مطالعات نشان می‌دهد که مصرف کلسیم به همراه ویتامین D بدون منگنز می‌تواند به درمان پوکی استخوان کمک کند.
مصرف مکمل غذایی سوپرفود NBS
مکمل غذایی سوپرفود NBS حاوی 3/49 میلی گرم بر کیلوگرم منگنز، کلسیم، روی، مس و ویتامین D به مقدار کافی و لازم برای بدن است که همگی در تنظیم و اثرگذاری بهتر منگنز دربدن نقش دارند. این مکمل غذایی به دلیل منشا طبیعی عاری از هرگونه عوارض مواد شیمیایی است بنابراین میتوان با خیال راحت آن را مصرف کرد و مواد مغذی بدن از جمله منگنز را به وسیله آن تنظیم کرد.
جمع بندی
منگنز یک عنصر کمیاب ضروری است که به طور طبیعی در بسیاری از غذاها وجود دارد و به عنوان یک مکمل غذایی در دسترس است. این ماده نقش مهمی در حفظ سلامت بدن و پیشگیری از بیماری‌ها دارد. شکل مصنوعی آن که در بسیاری از مکمل‌های شیمیایی یافت می‌شود می‌تواند در بلند مدت عوارضی به همراه داشته باشد. همچنین مصرف زیاد این ماده نیز می‌تواند فرد را با مشکلاتی رو به رو کند. بنابراین بهتر است از مقدار توصیه شده روزانه برای هر گروه سنی پیروی کرد و تا جای ممکن این ماده را همراه با ویتامین‌ها و مواد معدنی مناسب استفاده کرد تا اثر گذاری بیشتری برای بدن داشته باشد.
دیدگاهی ثبت نشده است
لطفاً پیش از ارسال نظر، خلاصه قوانین زیر را مطالعه کنید: