بیماری اوتیسم
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی است که بر ارتباطات و رفتار تأثیر می‌گذارد. اگرچه این بیماری را می‌توان در هر سنی تشخیص داد اما گفته می‌شود که یک «اختلال رشدی» است زیرا علائم معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شوند. بیماران مبتلا در برقراری ارتباط و تعامل با افراد دیگر مشکل دارند و علایق محدود و رفتارهای تکراری را دنبال می‌کنند. درمان‌های روانشناسی به بهبود وضعیت این افراد کمک میکند. از طرفی مصرف برخی از ویتامین‌ها و مواد معدنی نیز برای بهبود وضعیت جسمانی مفید است.
اوتیسم چیست؟
اختلال طیف اوتیسم (ASD) به طیف وسیعی از شرایط اطلاق می‌شود که با چالش‌هایی در مهارت‌های اجتماعی، رفتارهای تکراری، گفتار و ارتباطات غیرکلامی مشخص می‌شود. بر اساس گزارش مرکز کنترل بیماری، اوتیسم در حال حاضر از هر 54 کودک یک نفر را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار داده است.
می‌دانیم که یک اوتیسم وجود ندارد، بلکه انواع مختلفی وجود دارد که بیشتر تحت تأثیر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی قرار دارند. از آن جایی که اوتیسم یک اختلال طیفی است، هر فرد مبتلا به اوتیسم دارای مجموعه‌ای از نقاط قوت و چالش است. روش‌هایی که افراد بیمار از طریق آنها یاد می‌گیرند، فکر می‌کنند و مشکل را حل می‌کنند، می‌تواند از مهارت‌های بالا تا چالش‌برانگیز متغیر باشد. برخی از افراد مبتلا به ASD ممکن است در زندگی روزمره خود به حمایت قابل توجهی نیاز داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به حمایت کمتری نیاز داشته باشند و در برخی موارد کاملاً مستقل زندگی می‌کنند.
عوامل متعددی ممکن است بر ایجاد اوتیسم تأثیر بگذارد و اغلب با حساسیت‌های حسی و مسائل پزشکی مانند اختلالات گوارشی (GI)، تشنج یا اختلالات خواب و همچنین چالش‌های سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی و مشکلات قابل توجه همراه است.
علائم اوتیسم معمولاً در سن 2 یا 3 سالگی ظاهر می‌شوند. برخی از تأخیرهای رشد مرتبط میتوانند حتی زودتر ظاهر شوند و اغلب میتوانند در اوایل 18 ماهگی تشخیص داده شوند. تحقیقات نشان می‌دهد که مداخله زودهنگام منجر به پیامدهای مثبت در آینده برای افراد بیمار می‌شود.
اختلال طیف اوتیسم (ASD)، اصطلاح گسترده‌ای است که برای توصیف گروهی از شرایط عصبی رشدی استفاده می‌شود.
این شرایط با تفاوت در ارتباطات و تعامل اجتماعی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به ASD اغلب علایق یا الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان می‌دهند.
ASD بدون در نظر گرفتن نژاد و قومیت، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در افراد سراسر جهان یافت می‌شود.
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، ASD بیشتر در پسران نسبت به دختران تشخیص داده می‌شود. یک مطالعه روی کودکان 8 ساله در 11 مکان در سراسر ایالات متحده نشان داد که نسبت پسر به دختر 4.3 به 1 در سال 2016 بود. از هر 54 شرکت کننده در مطالعه، 1 نفر مبتلا به ASD بود.
چه مواردی باعث ایجاد اوتیسم می‌شود؟
علت دقیق ASD ناشناخته است. جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهد که هیچ دلیل واحدی وجود ندارد.
برخی از عوامل خطر مشکوک برای ASD عبارتند از:
- داشتن یکی از اعضای خانواده اوتیستیک
- جهش‌های ژنتیکی خاص
- سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی
- به دنیا آمدن از والدین با سن زیاد
- وزن کم هنگام تولد
- عدم تعادل متابولیک
- قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
- سابقه عفونت‌های ویروسی در مادر
- قرار گرفتن جنین در معرض داروهای والپروئیک اسید یا تالیدومید (تالومید)
با توجه به منبع مورد اعتماد موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS)، هم ژنتیک و هم محیط ممکن است تعیین کنند که آیا فرد دچار ASD می‌شود یا خیر.
با این حال، منابع متعدد، قدیمی و جدید، به این نتیجه رسیده‌اند که واکسن‌ها باعث ASD نمی‌شوند.
یک مطالعه بحث برانگیز در سال 1998 ارتباط بین اوتیسم و واکسن سرخک، اوریون و سرخچه (MMR) را پیشنهاد کرد. با این حال، این مطالعه توسط تحقیقات دیگر رد شد.
نقش تغذیه در بروز اوتیسم
تغذیه ناکافی در بین کودکان مبتلا به اوتیسم بیشتر از کودکانی است که تحت تأثیر این اختلال قرار ندارند. به طور خاص، محققان دریافتند که کلسیم و پروتئین در این افراد کم است. کلسیم برای ساختن استخوان‌های قوی بسیار مهم است. پروتئین کافی برای رشد بدنی، رشد ذهنی و سلامتی اهمیت دارد.
کمبود کدام ویتامین‌ها و مواد معدنی باعث ایجاد این بیماری می‌شود؟
برخی از افراد بر این باورند که افراد مبتلا به ASD مواد مغذی کافی را ندارند یا در استفاده از برخی مواد مغذی در دسترس خود مشکل دارند. آنها معتقدند که این کمبودهای تغذیه‌ای ممکن است برخی از علائم ASD را نیز ایجاد کند. مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی موجود برای کمبود عمومی در برخی از برنامه‌های درمان اوتیسم شامل ویتامین‌های A، B6، C و D و همچنین فولات و منیزیم است.
علائم اوتیسم چیست؟
علائم شایع اوتیسم عبارت‌اند از:
- عدم ارتباط چشمی
- طیف محدودی از علایق یا علاقه شدید به موضوعات خاص
- انجام کاری بارها و بارها، مانند تکرار کلمات یا عبارات، تکان دادن به جلو و عقب، یا چرخاندن اهرم
- حساسیت بالا به صداها، لمس‌ها، بوها یا مناظری که برای افراد دیگر عادی به نظر می‌رسد
- نگاه نکردن یا گوش ندادن به دیگران
- وقتی شخص دیگری به چیزها اشاره میکند به آنها نگاه نمی‌کند
- عدم تمایل به در آغوش گرفته شدن یا در آغوش گرفتن فرد دیگر
- مشکلات در درک یا استفاده از گفتار، حرکات، حالات چهره یا لحن صدا
- صحبت کردن با صدای آواز، صاف یا روباتیک
- مشکل در سازگاری با تغییرات روتین
- تاخیر قابل توجه در زبان یا رشد اجتماعی
- مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی
- الگوهای محدود یا تکراری رفتار یا فعالیت‌ها
برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم نیز ممکن است دچار تشنج شوند. این علائم ممکن است تا دوران نوجوانی شروع نشوند.
علائم ASD معمولاً در اوایل کودکی، به وضوح آشکار می‌شوند. با این حال، علائم ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شوند.
بیماری‌ها و خطرات ناشی از اوتیسم
مشکلات در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتار می‌تواند منجر به موارد زیر شود:
- مشکلات در مدرسه و یادگیری موفق
- مشکلات اشتغال
- ناتوانی در زندگی مستقل
- انزوای اجتماعی
- استرس درون خانواده
- قربانی شدن و مورد آزار و اذیت قرار گرفتن
انواع درمان اوتیسم
هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد اما درمان زودهنگام می‌تواند تفاوت بزرگی در رشد کودک مبتلا به اوتیسم ایجاد کند. اگر فکر می‌کنید کودک شما علائم ASD را نشان می‌دهد، در اسرع وقت به پزشک خود اطلاع دهید.
چیزی که برای یک نفر جواب می‌دهد ممکن است برای دیگری جواب ندهد. پزشک شما باید درمان را برای شما یا فرزندتان تنظیم کند. دو نوع اصلی درمان عبارتند از:
- رفتار درمانی و ارتباط درمانی برای کمک به ساختار و سازمان. تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی (ABA) یکی از این درمان‌ها است. رفتار مثبت را ترویج میکند و رفتار منفی را منع میکند.
- کاردرمانی می‌تواند به مهارت‌های زندگی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و ارتباط با افراد کمک کند.
- درمان یکپارچگی حسی ممکن است به افرادی که در لمس شدن یا مناظر یا صداها مشکل دارند کمک کند.
- گفتار درمانی مهارت‌های ارتباطی را بهبود می‌بخشد.
- داروهایی برای کمک به علائم ASD، مانند مشکلات توجه، بیش فعالی یا اضطراب.
- درمان‌های مکمل ممکن است به تقویت مهارت‌های یادگیری و ارتباطی در برخی از افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند. درمان‌های تکمیلی شامل موسیقی، هنر یا حیوانات درمانی مانند اسب سواری و حتی شنا با دلفین‌ها است.
برای برخی از افراد اوتیستیک، درمان‌های حمایتی و ملاحظات دیگر می‌تواند به آنها کمک کند احساس بهتری داشته باشند یا علائم خاصی را کاهش دهند. با این حال، نتایج متفاوت خواهد بود. برخی از افراد ممکن است به برخی از رویکردها به خوبی پاسخ دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است این گونه نباشند.
درمان‌های جایگزین
تحقیقات در مورد درمان‌های جایگزین متفاوت است و برخی از درمان‌ها میتوانند خطرناک باشند. این درمان‌های جایگزین شامل موارد زیر است:
- ویتامین‌های با دوز بالا
- کیلاسیون درمانی که شامل خارج کردن فلزات از بدن است
- اکسیژن درمانی هایپرباریک
- ملاتونین برای رفع مشکلات خواب
تاثیر ورزش و رژیم غذایی در بهبود اوتیسم
برخی ورزش‌ها میتوانند به کاهش ناامیدی و ارتقای رفاه کلی کمک کنند. هر نوع ورزشی که کودک شما از آن لذت می‌برد می‌تواند مفید باشد. پیاده روی و تفریح ساده در زمین بازی هر دو ایده آل هستند. شنا و سایر فعالیت‌های درون آب می‌تواند هم به عنوان ورزش و هم به عنوان یک بازی حسی عمل کند. فعالیت‌های بازی حسی می‌تواند به افراد اوتیسمی که در پردازش سیگنال‌های حواس خود مشکل دارند، کمک میکند. گاهی اوقات ورزش‌های تماسی برای کودکان اوتیستیک دشوار است. در عوض می‌توانید سایر اشکال تمرینات چالش برانگیز و در عین حال تقویتی را با آنها انجام دهید.
هیچ رژیم غذایی خاصی برای افراد اوتیستیک طراحی نشده است. با این وجود، برخی از حامیان اوتیسم در حال بررسی تغییرات رژیم غذایی به عنوان راهی برای کمک به حداقل رساندن مسائل رفتاری و افزایش کیفیت کلی زندگی هستند.
اساس رژیم اوتیسم اجتناب از افزودنی‌های مصنوعی است. این موارد شامل:
- مواد نگهدارنده
- رنگ‌ها
- شیرین کننده‌ها
رژیم اوتیسم ممکن است به جای آن بر غذاهای کامل تمرکز کند، مانند:
- میوه‌ها و سبزیجات تازه
- مرغ بدون چربی
- ماهی
- چربی اشباع نشده
- مقدار زیادی آب
برخی از طرفداران اوتیسم نیز رژیم غذایی بدون گلوتن را تایید می‌کنند. پروتئین گلوتن در موارد زیر یافت می‌شود:
- گندم
- جو
- غلات دیگر
این طرفداران معتقدند که گلوتن باعث ایجاد التهاب و واکنش‌های نامطلوب بدن در برخی از افراد اوتیستیک می‌شود. با این حال، تحقیقات علمی در مورد رابطه بین اوتیسم، گلوتن و پروتئین دیگری به نام کازئین قطعی نیست.
برخی مطالعات و شواهد حکایتی نشان داده‌اند که رژیم غذایی می‌تواند به بهبود علائم اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) کمک کند، وضعیتی که ممکن است شبیه به اوتیسم باشد.
ویتامین‌ها و مواد مغذی مؤثر بر بهبود اوتیسم
تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف مکمل‌هایی که در ترکیبات خود ملاتونین، ویتامین سی، اسیدهای چرب امگا 3، دی متیل گلیسین، ویتامین B6 و منیزیم دارند میتوانند به بهبود علائم بیماران مبتلا به اوتیسم کمک کنند.
مصرف مکمل غذایی سوپرفود NBS
مکمل غذایی سوپرفود NBS با تنظیم عملکرد سلول های عصبی و تنظیم ترشح هورمون ها، به بهبود اختلال اوتیسم کمک میکند. علاوه بر آن این مکمل دارای مقادیر کافی از کلسیم، پروتئین، اسید های چرب امگا3، ویتامین های B6 C و ماده معدنی منیزیم است که همگی میتوانند به بهبود علائم بیماران مبتلا به اوتیسم کمک کنند.
جمع بندی
اختلال طیف اوتیسم وضعیتی است که بر نحوه رفتار، معاشرت یا تعامل فرد با دیگران تأثیر می‌گذارد. هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما چندین رویکرد می‌تواند به بهبود عملکرد اجتماعی، یادگیری و کیفیت زندگی برای کودکان و بزرگسالان مبتلا کمک کند. به یاد داشته باشید که این بیماری یک وضعیت مبتنی بر طیف است. برخی از افراد ممکن است نیاز کمی به حمایت داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به درمان فشرده نیاز داشته باشند. برای برخی از افراد رژیم‌های غذایی مناسب و مصرف بعضی از مواد معدنی و ویتامین‌ها می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.
دیدگاهی ثبت نشده است
لطفاً پیش از ارسال نظر، خلاصه قوانین زیر را مطالعه کنید: